CALONGE 23 – 31/05/03
DEELNEMERS: Backx L - Boenders L. - Boenders Y. - Geudens P. - Marien S.-
De Vocht S. - Mertens A. - V.D.B. Mario - V.d.B. Roger - V.d.B. Rob
19.00 u, iedereen ingescheept en reeds een kwartier voorsprong op het schema behalve……. Juist !! Uitgenomen enkele zware gaswolken ( da hedde noe-et nie geroken) verloopt de heenreis rimpelloos en zaterdagmorgen om 10.30 u genieten wij van een stevig ontbijt bij Wieza en Leo waarvoor onze dank. Het is stralend weer en om zeker niets te missen worden rond 13.00u reeds de eerste punten voor het bergklassement genoteerd.
Bij onze eerste after bike “ con Chico“ staat er 80 km op de teller en is het vormpeil van iedereen gewikt en gewogen. De granda sevessa heeft de stabiliteit licht aangetast want bij het binnendraaien van de parking wordt de eerste en enige schuiver genoteerd. De duiker van dienst is echter zo snel terug op de fiets dat onze cameraman dit beeld compleet mist. Tijdens het avondeten bij Rosa belanden we middenin een plaatselijke verkiezingsshow en het Eurovisiesongfestival, de wijn lijkt wel water en Staf M.
( da hedde noe-et nie gezien ) roept ( zoe-e nie !! ) de serveerster regelmatig tot de orde. Achteraf bekeken was dit de topavond van ons verblijf wat in het beeldverslag wel duidelijk zal worden.
Ondanks het nachtelijk uur melden de vroege vogels Staf D.V. en Dre M. ons dat er reeds een paar cm water in het zwembad staat. De zondvloed van 2002 indachtig start deze dag in mineur mede door de intrede van Staf M. welke zijn stem heeft vergeten bij Rosa en met zwaar geteisterde luchtwegen de volgende dagen niet tot de orde zal moeten geroepen worden.
Na de middag word het droger en ondanks de hevige wind werken we nog een rit af van 70 km.
Als tegenprestatie voor het welkomstontbijt worden Wieza en Leo uitgenodigd voor een etentje in La Jovita. De kwaliteit overtreft de Belgische prijzen en duimen en vingers worden afgelikt maar Staf M. verteld de dokter dat hij z’n vinger afgezogen heeft.
Niettegenstaande de start in mineur wordt de dag positief afgesloten met granda sevessa con Chico.
Met bij wijlen sarcastische opmerkingen over 2002 wordt het ontbijt genoten bij zware regenval en een optimist waagt het zelfs om voor te stellen te gaan pootje baden in het zwembad. Er wordt dan maar besloten naar Lloret de Mar te rijden in de hoop Ludo en Fin te ontmoeten. Tijdens een lichte weersverbetering bij een wandeling in de winkelstraten ( sommige vrouwen zullen dit met verbijstering lezen en zien op het beeldmateriaal ) wordt er besloten om toch nog een rit te organiseren en we vertrekken terug naar Calonge.
Onverwacht krijgen we de eerste km toch contact met Ludo en we spreken af aan het Casino. Na een snack en een drink in zijn hotel nemen we afscheid en scheuren richting Calonge.
Pessimisten hebben ongelijk want we geraken die dag nog via de kurkplantage aan het klooster “Hels Angels” . Het panorama is vooral door het weer adembenemend en wordt door onze cameraman op de gevoelige plaat gelegd. Even nog een dreiging van een plensbui maar we geraken droog terug met 90 km op de teller.
Een zogezegde snelle hap bij Chico ontaard toch nog in en zware maaltijd zodat we met overladen magen richting Barcelona scheuren om onze 10 de man Mario V.D.B. af te halen op de luchthaven. Wellicht door zijn opleiding als para staat hij ons reeds op te wachten aan terminal A en springt in pure Chicago stijl in onze rijdende bus. Door het pikante eten heeft iedereen dorst en we besluiten in Playa De Aro nog een ( 3 ) servessa te nuttigen. Dan, verbijstering alom, de bus start niet meer en er dreigt en nachtwandeling van + 5 km. Plots duikt er uit het niets een wandelaar op welke met een magische ingreep de bus terug aan de praat krijgt, eind goed alles goed.
Stralende hemel en ondanks de hevige wind zeer veel optimisme bij het uitgebreide ontbijt. Om de benen een beetje te sparen wordt een zogezegde vlakke rit uitgestippeld naar het meer van Bagnyoles. Ondanks een doktersbezoek en de nodige medicatie is Staf M. onvoldoende hersteld en besluit om ons gezelschap te volgen met de bus. Bij een pitstop aan het meer met 70 km op de teller en toch een redelijk zwaar parkoers besluiten we om een kortere weg terug te nemen. Aan km 2 geraakt Staf M. ons spoor kwijt en is er even paniek aan boord maar via GSM vinden we elkaar terug na een kwartier. Langs grote wegen maar met relatief weinig verkeer gaat het in gestrekte draf richting Calonge en in minder dan 2 uren zitten we bij Chico achter een donkere Leffe, 130 km op de teller.
Door het lekkere eten aan zeer democratische prijs in “ El Cantida” is iedereen een ervaring rijker en in the mood om nog een terrasje te plegen in het dorp, de sfeer is optimaal en voor we het beseffen worden we aangemaand op te krassen wegens het sluitingsuur.
Een stralende dag kondigt zich aan en bij een stevig ontbijt worden plannen gesmeed om vandaag de koninginnenrit te rijden. Wat een Koningin met een zulk zwaar parkoers te maken heeft was mij, naarmate de dag vorderde, een kompleet raadsel.
Via een paar stevige kuitenbijters namen wij na 60 km in Tossa De Mar ruimschoots de tijd om spaghetti te eten en het vochtgehalte terug op peil te brengen.
Via de prachtige kustweg gaat het richting San Grau en aan de voet ruilt Staf M. het stuur van de bus met Rob V.d.B. bij wie de vermoeidheid zijn tol begint te eisen. Vanaf de top gaat het gestaag bergaf tot in Calonge en op een gezellig terrasje wordt na een paar grote servessa’s Fred Astaire belachelijk gemaakt door Louis B.
Daarna afspraak om 8.00 u bij Chico voor het avondmaal en de voetbalwedstrijd Juventus – AC Milaan. Daarna nog een paar stevige pinten en ook deze dag wordt zeer positief afgesloten.
Bij alweer stralende ochtendgloren wordt er links en rechts serieus geklaagd over dikke benen en Paul G. tovert een vlak parkoers van 60 km wat door al de rijders in dank wordt afgenomen.
Na de middag maken we voor het eerst kennis met het strand van Colange en na een zwempartijtje worden er een paar stevige knapen doorgezaagd op het strand
Voor het avondeten wordt er unaniem gestemd op een Italiaans restaurant in Playa de Aro en iedereen hoopt dat de pasta zijn werk zal doen voor de volgende dag. Darna in en plaatselijk lunapark waagt enkel Mario V.D.B. zich aan een confrontatie met een mechanische stier en werkt zijn ritje af met grote onderscheiding. Ondanks de goede sfeer slagen wij er toch in deze dag af te sluiten voor middernacht.
Het kan niet meer stuk, wat een contrast met vorig jaar, alweer een stralende ochtend, iedereen duidelijk gerecupereerd en als Paul G. de rit beschrijft zie ik er zelfs een paar glunderen, tot spijt wie het benijd.
On the road voor een dikke 100 km via La Bisbal ( bergje van niks ) naar de kurkplantage ( bergje van niks ) en zo verder naar “ Hels Angels” , hels voor de ene, hemels voor de andere. Voor de liefhebbers van panonorama’s, waren we hier gelukkig reeds eerder bij minder goed weer want vandaag zijn de vergezichten gereduceerd tot minder dan de helft. Via een lastige afdaling gaat het in hoog tempo nar Bordils, even afkoelen in de Daro en verder naar La Bisbal. 1 ( één !! ) sevessa en dan naar de tennisclub.
Daarna nog een eetfestijn in El Cantida, een laatste terrasje, plannen smeden voor de laatste dag en de strijdbijlen kunnen begraven worden.
Nog steeds stralend weer en jawel, da hedde noe-et nie gezien rijdt terug mee want de dag ervoor heeft hij op zijn ééntje deze rit verkend. Toch nog eens via La Bisbal over glooiende wegen naar Pals en bij onze intrede op het strand begint zowaar de mist op te trekken. Een laatste terrasje, een laatste keer La Bisbal ( bergje ?? wie wet da !! ) en de fietsen kunnen geladen worden.
14.00 u , anderhalf uur voor op het schema, nuttigen wij nog een dagschotel bij Rosa en we schepen in voor een ritje van 1400 km.
Zonder hindernissen, zondagmorgen 7.30 u aankomst in Arendonk, da hedde noe-et nie gezien !!
Buiten een paar persoonlijke ongemakken kunnen we spreken van een succesvolle fietsvakantie.